Dag 23, Zondag 29 juli. Yosemite richting San Francisco.

Zondag 29 juli,

Gisteravond bij het kampvuur zijn we allemaal heel erg geschrokken want we hoorde allemaal iets ritselen aan de overkant van de rivier. Beer ?? Vannacht ondanks alle spanning van een eventuele ontmoeting met beren, heeft iedereen lekker geslapen. Het gesprek met de ranger hebben we overgeslagen en lekker uitgeslapen. Na het ontbijt vertrokken we naar Wewona om met de shuttlebus om de zeer bijzondere Sequoia bomen te bewonderen. We hebben daarbij een wandeling gemaakt naar de meest bijzondere exemplaren. We waren met name van het ‘tunnelexemplaar’ en de ‘Giant Grizzly’ erg onder de indruk. Na deze ervaring vertrokken we richting San Francisco. Ons doel was om ongeveer een uur rijafstand bij San Francisco in de buurt te komen.

We hebben genoten van de heerlijke lunch in Mariposa bij Yosemite Grill. Hans had daar bij een gerecht wat volgens de eigenaar een ontbijt was maar op een Nederlandse dinerkaart qua hoeveelheid niet zou misstaan.

Na een afwisselende rit met veel slechte wegen besloten we een RV-Campground te zoeken. Dit viel in eerste instantie nog al tegen. De eerste locatie was een obscuur ‘woonwagen’ kampje. De 2^e was een niet bestaande camping in een woonwijk. Via een internetverbinding bij wederom een Mc Donalds kwamen we op een aantal locaties in Pleasanton. We kozen voor Alamenda Fairgrounds, een keuze op stand met links de renbaan en rechts een golf court en ook nog ergens een Girls Scout Camp. Verder is de camping één grote asfalt parkeerplaats maar prima voor de laatste overnachting.

De dames zijn druk bezig met het inpakken van de tassen en de koffers en de heren onder genot van een laatste Corona bezig met het maken van dit blog. Straks lekker slapen, onze laatste avond in de camper. Nu zijn we bezig nog even alle restjes eten en drinken *hik* op te maken.

Dag 22, Zaterdag 28 juli. Yosemite

 Zaterdag 28 juli

Vanmorgen zijn Hans en Tim al vroeg naar het meer gelopen, Janke en Suzanne hebben lekker uitgeslapen. Tot half 9. Na het ontbijt vertrokken we naar Yosemite, zo’n 180 km verderop.

Onze eerste stop was bij Mono Lake, een zout meer met z.g.n. tufa’s (zoutpilaren), ontstaan door de bijzondere mineralen. Even rondgekeken en toen weer verder gereden. Bij Leevining gingen we Tioga-road op. Langs deze weg liggen veel uitzichtpunten en parkeerplaatsen waarvandaan je mooie wandelingen kunt maken. Ook zijn we gestopt bij Ellery en daar wees ons een man er op dat aan de overkant van het meer, je kon het met het blote oog niet zien, een grote ‘Gold Eagle’ in de boom zat. Snel de verrekijker opgehaald en we hebben hem echt gezien. Heel bijzonder. We zijn een paar keer gestopt en hebben gepicknickt aan Tenaya Lake. Daar waren twee bergbeklimmers een hele steile rotswand aan het beklimmen.

Daarna zijn we doorgereden naar het Visitor Center van Yosemite, waar gewaarschuwd werd voor de gevaren van de beren. Toen we op de camping in Wawona aankwamen, werd ons duidelijk dat die waarschuwingen niet voor niets waren. We mogen ’s nachts écht niks buiten laten staan en moeten eten goed wegstoppen, zodat de beren het niet kunnen ruiken. Op alle plekken staat een speciale box die beer-proof (met slot en grendel!) is, waar we spullen in kunnen stoppen die we echt niet binnen in de camper kunnen houden. De ranger vertelde ons dat de beren echt overal zijn en dat ze vooral bij die boxen komen en afvalbakken (die ook beerproof zijn gemaakt). Laten wij nou net naast zo’n afvalbak staan…. Maar we hoefden absoluut niet bang te zijn! Dat geloven we dan maar.

Lekkere worstjes gegeten van de bbq en hout gezocht voor het kampvuur, waar we nu aanzitten. Extra hout gekregen van vriendelijke buren en nu maar een vuurtje stoken. Wel spannend hoor, zo aan de rivier met aan de andere kant een bos vol met beren! Stiekem hopen we dat we nog wel wat horen en/of zien vannacht.

Morgen vertrekken we richting San Fransisco, waar we maandag de camper in moeten leveren en dan nog 3 nachtjes daar blijven J

Dag 21, Vrijdag 27 juli. Uit Las Vegas, richting Yosemite

Vrijdag 27 juli

Vandaag hebben we Las Vegas verlaten. Een bizarre stad, echt gescheiden van de nuchtere wereld. Leuk dat we er geweest zijn, maar we hoeven er niet weer te komen.

Vanmorgen vroeg vertrokken vanaf de camping. Half 8 de wekker, maar uiteindelijk om half 7 vertrokken, want papa was wakker en kon rijden.

Het was een lange tocht, van bijna 500 km. We moesten om Death Valley heen, waar het ruim boven de 45 graden is, en al snel kwamen we in de woestijn terecht. Als ontbijt hebben we Blueberry pancakes gegeten in Beatty, bij Mel’s Diner. Een diner zoals je dat in westerns films ziet. Achter ons zat ook een echte comboy: tussen 60 en 80 jaar (konden echt niet schatten), lange grijze baard, comboyhoed, oud overhemd met bretels en oude tuinbroek. In plaats van een paard, had hij een oude pick-up. Geweldig om te zien.

Naast dit leuke restaurantje staat een oude antiek winkel. Allemaal troep, kitsch en oude rommel. Wel erg leuk om tussen te snuffelen en Tim heeft zelfs nog een oud nummerbord gekocht. Hierna onze rit vervolgd door de woestijn. Hier en daar zagen we zelfs kleine wervelstormen.   

Uiteindelijk aangekomen in Bishop. Daar hebben Hans en Tim een tweetal vliegviswinkels bezocht en hebben we gegeten bij de van oorsprong Hollandse bakker, Erick Schat’s bakkerij. We hebben daar ook heerlijk brood en apfelstrudel gekocht.

Op zoek naar een camping konden we niet echt wat vinden. Het was eigenlijk nog erg vroeg om al te stoppen en de camping die wij bekeken hebben, stelde maar weinig voor. Dus besloten we met z’n allen om door te rijden. We hebben nog zo’n 80 km doorgereden tot aan June Lake RV Park. Een camping aan het June Lake. We stonden als enige trekkers, en enige Nederlanders, tussen zo’n 20 (zo goed als) permanente , caravans en campers. Lekker gegeten m.b.v. de gezamenlijke bbq van de camping. Ook kwam er nog een Amerikaanse jongeman met Hans en Tim kletsen, hij bleek een goede vliegvisser te zijn en kwam hier ieder jaar met zijn vader. Een erg leuk gesprek volgde en Hans kreeg nog 2 vliegen, voor het vliegvissen, van deze jongen.

We hebben ’s avonds nog even een kleine wandeling gemaakt naar het meer. Eindelijk was het weer fris en moesten we lange broeken en vesten aan. Helemaal niet erg na zoveel weken in de hitte. Nu gaan we lekker slapen en we zullen de dekens eindelijk nodig hebben J

Dag 20, donderdag 26 juli. Las Vegas!!

Vanmorgen waren Tim en Hans al vroeg op om Las Vegas in het licht te bekijken. Na gisteravond waren we allemaal benieuwd hoe Las Vegas er overdag uit zou zien. Rond half 9 waren we allemaal op en namen we nog even een frisse duik in het zwembad, want het was nu alweer ruim 40 graden.

Toen zijn we naar 'the Fashion Mall' geweest. Een mega-groot winkelcentrum met voor ieder wat wils. We hebben als eerste gewinkeld bij Abercrombie&Fitch, een populair Amerikaans merk. In New York stonden er dikke rijen voor deze winkel, in Las Vegas echter konden we zo naar binnen. Ontzettende mooie kleren, we moesten ons echt inhouden. Uiteindelijk met 3 tassen de winkel verlaten...

Even koffie gedronken bij Starbucks en toen zijn we opgesplitst, dames en heren apart. Allemaal leuk geshopt en na anderhalf uur samen lekker gegeten.

Daarna zijn we naar 'the Forum shops' gegaan. De heren hadden dit ultra-luxe, dure en erg moderne winkelcentrum 's ochtends al ontdekt. Het zag er allemaal erg decadent en duur uit, maar wat marmer leek was plastic of metaal, de 'stenen' beelden bleken van piepschuim en plastic en de plafondschilderingen waren ook nep. Het is geen winkelcentrum voor onze portemonnee, maar toch erg indrukwekkend om al die dure merken te bekijken.

In het winkelcentrum bevindt zich een erg exclusieve winkel,  'Antiquities Las Vegas'. Ze verkopen daar allemaal mooie gesigneerde schilderijen/platen van beroemde mensen. Ieder schilderij had iets speciaals, zoals een microfoon, een brief of een kledingstuk van deze beroemdheid. Bijvoorbeeld een originele gitaar van Kiss, een hoed van John Lennon, een boxhandschoen van Rocky, etc.. Heel apart om te zien, hiervoor alleen al zou je naar Las Vegas kunnen gaan.

We hebben nog even wat gedronken bij 'the Cheesecake Factory', wereldberoemd om haar taarten, en zijn toen richting de camper gegaan. De dames zijn op de terugweg nog geslaagd bij Victoria's Secret (terwijl Tim op een bankje in slaap gevallen is) en Hans heeft een echte La Martina-polo gekocht!

Nog even lekker afgekoelt in het zwembad en toen met de bus naar 'Fremontstreet experience'. Dit is een grote overdekte winkelstraat, waar op het plafond (ongeveer 250 meter lang en 10 meter breed) een optreden van Queen en ACDC geprojecteerd wordt. Dit was een fantastische belevenis. Ook in deze winkelstraat allemaal casino's en gentlemens clubs. Er stonden ook wat podia waar verschillende bands optraden.

De terugweg was een avontuur op zich. Eerst was het zoeken naar de juiste bushalte in een donkere, ongure omgeving. We werden hierbij gelukkig geholpen door een lokale zwerver, die uiteindelijk 50 cent beloning eiste en daarbij riep ; 'Welcome to Vegas!'. We kwamen gedurende de terugreis door een zeer onaantrekkelijk deel van Las Vegas, met verschillende foute clubs.

Als tussenstop zijn we bij de grootste souvenirshop van de wereld geweest. Dat was vooral veel troep en kitsch. We hebben hier toch een aantal souvenirs gekocht.

We zijn nu bekaf en gaan snel slapen.

Dag 19, woensdag 25 juli. Zion naar Las Vegas

Lekker uitgeslapen vanmorgen, want we wilden zo laat mogelijk in Las Vegas aankomen. Daar was de temperatuur namelijk 40 graden Celsius en hoger…

Tim en Suzanne hebben nog even contact gelegd met Nederland en om 11 uur zijn we vertrokken richting Las Vegas.

Het was een lange rit door de woestijn, met heel veel wind, waardoor het soms moeilijk was om de camper op de weg te houden. Hoe verder we reden, hoe droger het werd en hoe meer het op woestijn begon te lijken. De omgeving was echt één grote dorre rotsachtige woestijnvlakte.

Van verre zagen wij, vanuit de woestijn, Las Vegas al liggen. Het verbaasde ons dat de TomTom toen nog 30 km aan gaf tot Las Vegas, maar uiteindelijk bleek het wel te kloppen. Het is echt een stad die uit de woestijn gestampt is. Midden in de woestijn zie je opeens overal hoge gebouwen en reclame borden. Zomaar. Uit het niets is er een mega-stad.

Onze camping is deze keer een grote asfaltvlakte achter het hotel wereldberoemde Circus Circus. We hebben allemaal even siësta gehouden, want het is buiten niet uit te houden. Gelukkig doet de airco in de camper het prima. De thermometer geeft buiten ruim 40 graden aan. Daarna even lekker afgekoeld in het zwembad.

’s Avonds even wat gegeten en toen de Strip op gegaan. Het was donker en overal lichtjes en borden, een mooi gezicht. We zijn met de bus richting een piratenshow gegaan bij Treasure Island. Het bleek meer een zo-min-mogelijk-kleding-aan-hebben-show te zijn. Wel spectaculair. Daarna zijn we naar The Venezian gegaan en naar de fonteinenshow bij het Bellagio. Allemaal even indrukwekkend en bizar nep. Voor het vervoer maken we gebruik van The Deuce, een soort hop-on-hop-off bus, waar je voor 7 dollar 24 uur lang  kunt reizen langs the Strip. Tegen middernacht zijn we allemaal op van de vele indrukken en gaan we slapen.

Dag 18, dinsdag 24 juli Zion

Om 6 uur ging het eerste shuttlebusje richting the Narrows. Om kwart voor 5 ging onze wekker. Toen we echter naar buiten keken, bleek het nog pikkedonker en besloten we daarom een shuttlebus later te nemen. Om half 6 zijn we opgestaan en om half 7 zaten we in de bus richting the Narrows. Een leuke tocht en we hebben veel gezien. Zoals zo'n 10 aasgieren die een hert aan het oppeuzelen waren en herten dicht langs de kant van de weg.

Aangekomen bij het eindpunt, moesten we eerst de Riverside Walk lopen, voordat we bij de Narrows kwamen. Dat was een wandeling van ongeveer een half uur. Daarna begonnen we met onze tocht door the Narrows. Om een goed beeld te krijgen kun je het best even googelen, maar het is een rivier die door nauwe kloven loopt, waar je door heen loopt. Op sommige plekken moest je tot je borst door het water. Af en toe kon je ook op het droge over keien en stenen lopen. Het was een heel avontuur. Na ongeveer tweeën en een half uur besloten we om om te draaien, want je moest ook nog helemaal terug...er was geen einde. Tenzij je 3 dagen doorloopt. We waren maar wat blij met onze echte waterschoenen en speciale sokken, want het was een erg zware tocht.

Tot onze verbazing kwamen wij op de weg terug veel kindjes op Crocs, slippertjes en waterschoentjes tegen. We hebben het idee dat veel mensen de tocht hebben onderschat! Toen wij helemaal doorweekt terug kwamen, keken veel mensen ons verschrikt aan, want ze hadden zich waarschijnlijk niet voorbereid op een natte tocht. En dat was het zeker. Uiteindelijk waren we om 1 uur weer op de camper.

Wij vonden de tocht echt heel gaaf.

s Middags allemaal even gedoucht en toen een paar uurtjes in bed gekropen. Om 5 uur werden we allemaal wakker en zijn we heerlijk uiteten geweest bij 'Willie Wildcat'.

Bij de camper nog even koffie gedronken en daarna een biertje en een wijntje. Tot onze grote verbazing kwam er heel laat nog een Koreaans gezelschap naast ons staan. Ze kwamen uit een busje en toen we begonnen te tellen kwamen we op 6 volwassenen en 4 kinderen. We hebben ons verbaasd hoe ze al die bagage en al die personen in dat busje hebben gekregen. Ze moesten ook nog een tent op zetten en eten. Het was een hele organisatie. Leuk om te zien.
Nu lekker slapen en morgen kunnen we een beetje uitslapen, we gaan zo laat mogelijk naar Las Vegas, want daar is het extreem warm.

Dag 17, maandag 23/7 Bryce Canyon naar Zion

Camping  Ruby’s Inn Campground  te Bryce

Voor het eerst een nacht waarbij het koel genoeg was voor een dekbed. Na de onweersbuien van gisteravond was het goed afgekoeld.  We hebben besloten om vanmorgen vroeg met een wandeling in Bryce Canyon te beginnen, dus de wekkers liepen weer om 07.00 lokale tijd af.
Niet iedereen was even enthousiast en kwam even snel op gang.

De ochtend was nog fris, maar warm genoeg om buiten te ontbijten. De camper gestart en vertrokken naar het Bryce Canyon Visitor Center, vanwaar een perfect systeem van shuttle bussen ons naar de verschillende uitzicht- en startpunten bracht. Wij kozen voor de Queens Garden Trail en de Navajo Loop (klinkt goed toch?), waarbij wij het dal van de canyon tot op de bodem in zijn gelopen. Wij kwamen dan ook langs “Thor’s  Hammer”, een wereldberoemde stapel stenen die op verrassende wijze de zwaartekracht al duizenden jaren weet te trotseren.

De omgeving was ontzettend mooi, verrassend en indrukwekkend. Alle vormen, kleuren en motieven die de natuur hier heeft weten te creëren zullen ook uit de beste foto’s nooit 100% naar voren komen, toch hebben we er veel gemaakt. Vooral de laatste klim vanuit het dal was een hele uitdaging. Uiteindelijk was iedereen na 2,5 uur moe, maar voldaan.
Met de camper verder richting Zion, waar we voor 2 nachten een plek gereserveerd hebben op camping Watchman Campground (genoemd naar een 2000meter hoge top). We kwamen hier na een zeer mooie tocht door Zion National Park. Zoals Tim zei; ‘ alweer rotsen, maar toch weer anders’. Via een smalle pas met tunnels zonder verlichting kwamen wij op onze camping. De temperatuur was al weer tot tropische hoogte gestegen (35+) maar gelukkig heeft Janke bij de reservering aangegeven absoluut een schaduwplek te willen en dat is gelukt. We zitten lekker onder een aantal bomen.

Als lunch begonnen we snel aan een megagrote schaal met allerlei soorten fruit die we gisteren met onze clubcardkorting gekocht (50%korting ; we blijven hollanders!) hebben.  Het smaakte ons voortreffelijk.

Ondertussen wist Tim de hagedissen uit de bomen te krijgen door steentjes en stokjes op de grond te gooien, die ze zagen als een lekkernij. Een mooi spel waar de diertjes in bleven trappen.

Na de lunch met de camper naar Springdale voor de laatste boodschappen. Tevens de noodzakelijke klim- en waterschoenen gehuurd die we morgen nodig hebben voor onze tocht in de Zion Canyon en the Narrows. Na overleg met en op advies van de verhuurster besluiten wij om morgen al om 06.00 de shuttle bus te nemen. Vroeg, maar gezien de te verwachten temperaturen het meest verstandig.

Tot ons aller teleurstelling mochten de worstjes en hamburgers niet op de BBQ. Door de combinatie van grote droogte en stevige wind is het pertinent verboden om op welke wijze dan ook buiten een vuurtje te stoken. Dus kampvuur of bbq op welke wijze dan ook ging niet door. Janke besloot om ze dan maar in de oven te bereiden en het resultaat mocht er zijn.

Overal staan ook borden om het wild niet te voeren.  Al snel blijkt dat dit niet zonder reden is. De squirrels in allerlei kleuren, weten de onbeheerde tafel van de buren al snel te vinden en even later loopt er dood gemoederd een hert over de camping.

Dag 16 zondag 22/7 Page naar Bryce

Door de hitte was iedereen vanmorgen al vroeg wakker en zijn wij na een snel ontbijt in de weinige schaduw,  vertrokken vanaf onze camping in Page. Geen camping die bovenaan op onze favorietenlijst komt te staan.

Eerst naar de supermarkt in het stadje om inkopen te doen voor de komende dagen. De 1e Clubcard voor de extra korting zijn wij al weer kwijt, maar snel een nieuwe aanvragen levert geen problemen op. Dus weer gebruik maken van soms 50% korting J op o.a. megagrote bakken met heerlijk vers fruit.

Wij gingen ondertussen  twijfelen of wij de borg voor de Tube gisteren wel terug ontvangen hebben en omdat het om USD 100,00 gaat loonde het zich de moeite om dit te checken. We moesten hiervoor nog wel weer terug naar het verhuurcentrum en dat bleek de moeite waard, want we hadden de 100 dollar niet terug gekregen.. In alle hectiek is mevrouw het  vergeten, maar ze probeerde ons gerust te stellen door aan te geven dat dat “automatisch” wel goed gekomen zou zijn. Wij hebben onze twijfels, maar het is opgelost.

De reis vervolgd naar Bryce Nationaal Park. De route was niet bijster interessant. Het was heet,  de wegen waren oneindig, recht en op sommige delen naar Amerikaanse begrippen best wel smal. De kinderen zijn toe aan Wifi en wij aan een kop koffie, dus we besluiten bij een Mac te stoppen.  Hier was echter net een bus met tig Japanners gelost, dus besloten wij om door te rijden.

In het plaatsje Frontier hebben wij het museum Frontier Movie Centre bezocht. Naast de grote hoeveelheid souvenirs zijn hier een aantal sets opgebouwd waar zeer beroemde Westerns opgenomen zijn. Aardig om te zien, maar door de hitte zijn wij snel weer in de camper gestapt.

Vlak na de middag bereiken wij de camping, Ruby’s Inn in Bryce. Mooie camping met goede faciliteiten. Tot onze grote teleurstelling kregen de stieren rust op zondag en ging de rodeo niet door. Jammer, maar we hebben de tijd nuttig gebruikt door goed uit te rusten. 

Later vanmiddag betrok de lucht en brak er een stevig onweer los met regenbuien. Dit zorgde voor een heerlijke afkoeling. Na het eten de houtblokken uit de laadruimte en het kampvuur aangestoken.  Na een paar biertjes en wat chips het bed ingedoken voor weer een actieve dag morgen.

Dag 15 21/7 Lake Powell

Vandaag was een van de hoogte punten van onze reis. We hebben vandaag een speedboot gehuurd met een band erachter en daarmee hebben we de hele dag op Lake Powell rondgevaren.

Het was een echte speedboot met een motor van 150 pk. In Amerika mag je daar gewoon mee varen als je 18 bent, zonder vaarbewijs. We hebben eerst een tijd rondgevaren tussen de bergen en in de canyons en daarna hebben we een stuk met de band erachter gevaren. We zijn allemaal op de band geweest. Het ging echt super hard, Suzanne is er één keer vanaf gevlogen. Heel erg gaaf! We zijn flink verbrand en hebben zere armspieren van het vasthouden van de band. 

Om 17 uur hebben we de boot ingeleverd en zijn we lekker gaan douchen op de camping. Daarna hebben we heerlijk gegeten bij 'Strombolli's', een Italiaan, met enorme pizza's en pasta's. Echt Amerikaans.

Toen we buiten kwamen onweerde het verschrikkelijk, zoals je dat alleen in films ziet. Bliksemflitsen overal en in alle vormen. Horizontaal, verticaal, rond, scheef, recht. In dit hevige onweer zijn we naar de camping gereden. Hans heeft nog wat foto's kunnen maken en nu gaan we lekker slapen, met de airco aan.

Dag 14 (vrijdag 20 juli) Monument Valley naar Page

Vandaag was het weer een hele bijzondere dag. Vanmorgen vertrokken naar het Visitor Center van Monument Valley. Daar hadden we een prachtig zicht over de fraai gevormde bergtoppen.  Wat een prachtige kleuren en bijzondere vormen. Een plaatje googlen is zeker de moeite waard! Foto’s volgen nog…

Daarna begonnen we aan een lange rit naar Page. De rit ging door heel afwisselend landschap. Onderweg weer prachtige gekleurde bergen gezien. Vlak voor Page zijn we gestopt voor een tour door the Upper Antelope Canyon. Per open truck werden we naar de ingang van de canyon gebracht en toen gingen we, onder leiding van een echte indiaan, de canyon in. Wauw. Wat een uniek natuurverschijnsel! Bijzondere lichtinvallen en prachtige kleuren. Hans heeft tientallen foto’s geschoten.

Tegen 2 uur kwamen we aan op de camping ‘Wahweap’ aan lake Powell. Het was snikheet, zo’n 35 graden. Snel stroom aangesloten en de airco aan in de camper. Toen overlegd over plannen voor morgen…we moesten kiezen tussen een kano-tocht, raften van de Colorado, een Hummertocht of een speedboot huren. Unaniem kozen we voor een dagje varen met de speedboot. We hebben er zin in!

Aan het einde van de middag hebben we boodschappen gedaan en hebben we heerlijk gegeten bij een super leuk en lekker Mexicaan restaurant: Fiësta Mexicana in Page.

Nu wordt het hier heel donker en zien we overal bliksemflitsen. Nog even douchen en dan slapen.

Dag 13 19/7 Grand Canyon

Vanmorgen om 4 uur ging de wekker, want we wouden zonsopgang zien om 05:30. Maar helaas...de regen tikte op het dak en het was helemaal bewolkt. Snel weer de ogen gesloten dus en nog even slapen...

Om 7 uur gingen we allemaal uit bed en lekker ontbeten aan ons picknicktafeltje. Een korte regenbui noodzaakte ons om het ontbijt binnen te beëindigen.

Na nog wat boodschappen te hebben gedaan, zijn we begonnen met de mooie tocht langs de Grand Canyon. Stops op diverse uitzichtspunten en genoten van het uitzicht en de indrukwekkende diepte.

Dessert View was onze laatste stop en daarna zijn we naar Cameron gereden. Dit is een oud indianengebied. In deze oude handelspost hebben we heerlijk geluncht en rondgelopen.

Daarna een lange en mooie rit door Navajo naar Monument Valley. Onderweg een paar flinke regen- en onweersbuien gehad, maar toen het opklaarde was het prachtig. Monument Valley is het gebied zoals je dat in oude westernfilms zag; uitgestrekte vlakten, rode rotspartijen met grillige vormen en vreemde pieken. Camping 'Gouldings' ligt prachtig tussen de rode rotsen. Vlak voor zonsondergang werden de rotspartijen nog verlicht door de laatste zonnestralen. Hans, en de rest van de camping, wisten op dat moment nog mooie foto's te maken.

Blog bijgewerkt, foto's geplaatst (rest komt zo snel mogelijk online), bier en wijn opgedronken, onder een prachtige sterrenhemel.
Tim heeft ook nog uitgezocht hoe het werkt met reactie's plaatsen bij onze blogs. Het werkt nu zonder eerst in te moeten loggen:
- Opmerking(en)
- Reageren als: Naam/Url of Anoniem
- Schrijven en publiceren

Dag 12 Kingman naar Grand Canyon

Rustig opgestaan en toen via route 66 verder gereden richting de Grand Canyon. 

Onze eerste stop was in Hackberry. Het was een klein gehucht met nog een oud tankstation en in authentieke stijl. Overal stonden oude auto's en gebouwen. Toen we daar rondliepen moesten we oppassen voor ratelslangen die daar op konden duiken en werden we opgeschrikt door een grote uil die door ons gestoord werd in één van die oude gebouwen.

Onze tweede stop was in Seligman. In het Roadkillcafé hebben we geluncht en route-66 souvenirs ingeslagen. In het dorpje hebben we ook onder andere nog oude nummerborden gekocht. Ook vandaag weer heel veel grote treinen met wel meer dan 100 wagons en meerdere locomotieven.

Rond etenstijd kwamen we aan bij de Grand Canyon. Vanaf de parkeerplaats naar het uitzichtspoint Matherpoint gelopen en daar ons voor het eerst laten overweldigen door de Grand Canyon. Wat groot, mooi en diep. Ontzettend indrukwekkend. Veel foto's op het randje genomen. Onze benen deden helemaal zeer van de spanning.

Daarna naar de camping gegaan en de bbq aangestoken. Hans en Suzanne hebben nog een gigantisch wild hert gezien van heel dichtbij. We hadden een prachtige ruime plek. Na het bbq-en veel sterren bekeken en nu lekker slapen.

Dag 11 via Route 66 naar Kingman

Dinsdag 17 juli 2012

Vandaag was het vroeg op voor een lange tocht naar uiteindelijk Kingman. Totale afstand ongeveer 500 km.

Door vroeg te vertrekken dachten wij de spits rond Los Angeles te kunnen ontwijken, echter blijkbaar leeft die gedachte bij honderdduizenden anderen ook. De 10 baans weg zat om 06.00 al helemaal vol. Hierdoor was het soms wildwest op de baan. Je mag zowel links als rechts inhalen en dus ook ingehaald worden. Gelukkig hebben wij 2 paar ogen en die hebben wij ook hard nodig om met z’n allen veilig buiten LA te komen.

Na 75 km krijgen wij eindelijk de indruk buiten LA te komen en dan wordt het iets rustiger op de wegen.  Wij gunnen ons een half uur rust op een parkeerplaats met mooie trucks. Suzanne wil nog graag een keer op de foto als chauffeuse. Daar werden wij aangesproken door een man die samen met zijn vrouw/partner de nacht in hun auto doorgebracht had. Het was duidelijk geen weelde. Tot onze verbazing bood hij Tim een nauwelijks gebruikte Fender gitaarversterker aan voor nop. Hij had onvoldoende ruimte in zijn auto. Ik gaf aan dat wij deze niet aan konden nemen omdat wij terug zouden vliegen. Hij gaf aan misschien ook wel naar Europa of Italie … te willen. Hij kwam vanuit Florida en had “A lot of problems” en was daarom gaan rijden. Wat die problemen waren werd ons niet echt duidelijk.

We kwamen al snel in een gebied waar het landschap veranderde. Het werd droog, dor en de begroeiing een stuk schaarser. Alles wat overbleef waren lage struiken. We reden zo de woestijn in. Om nog wat inkopen te regelen, zochten we een supermarkt. We kwamen door diverse dorpjes/stadjes met veel winkels waar ze drank, benzine, auto’s  en  -onderdelen verkochten, veel onroerend goed handelaren die een stuk woestijn proberen te verkopen, maar geen supermarkt. Na vele mijlen er toch nog een gevonden.

In 1 van de dalen hebben ze een bron van alternatieve energievoorziening ingericht. En als de Amerikanen iets doen, dan pakken ze het ook groots aan. Het hele dal stond vol met honderden, waarschijnlijk duizenden windmolens. Een zeer apart gezicht om die allemaal tegelijk te zien draaien. Tijdens het rijden was de wind goed te voelen. De camper is best wel windgevoelig.

Steeds dieper de woestijn in werd de bewoning steeds minder dicht.  Wij hebben ons verbaasd over de primitieve omstandigheden waaronder sommige mensen dan leven. Midden in de woestijn, zonder voorzieningen staan groepjes hutjes, caravans, campers met daarbij oude auto’s, boten en ?. Het is ons niet duidelijk geworden of deze mensen er permanent wonen, of een vorm van recreatiewoning hebben.

Wij kwamen zo automatisch op de tot cultstatus verheven Route 66  waarbij we een stop gemaakt hebben bij het beroemde gehucht Amboy. Het tankstation is nog steeds aanwezig, maar de hamburgers waren niet meer verkrijgbaar.  Wij hebben daar een aantal mooie foto’s gemaakt en schoenen in de “Shoetree” gegooid. De “Bra-tree” kwamen wij pas later op de route tegen, maar eerlijk is eerlijk dat viel wel wat tegen.

Langs de route kwamen wij megatreinen tegen, soms met 8 locomotieven en ontelbare wagons met (dubbele) containers.

Nog genoten van een heerlijke shake bij de Mac en voor de kids natuurlijk de mogelijkheid om in te loggen en hun ervaringen te delen. Door het tijdsverschil was er alleen contact met de echte nachtbrakers in Nederland.

Getankt bij een “Oase” met dezelfde naam. Echt een koel rustpunt, maar omdat wij net een stop achter de rug hadden, zijn wij hier niet gebleven.

Verder over Route 66 kwamen wij bij Oatman. Een legendarisch goudzoekersstadje wat omgetoverd is tot een souvenirshop maar veel authentieke details heeft behouden. Heel apart om hier door te lopen. De kinderen hebben hier ook souvenirs gekocht en Janke natuurlijk iets “fouts” voor in de letterbak. Tim was gek van de loslopende wilde ezels en staat vaak met 1 op de foto.

Doordat de tocht tot nu toe zeer spoedig is verlopen, besluiten wij om door te rijden naar Kingman met de KOA camping Kingman als overnachtingsplaats.

Hier hebben wij deze (ook weer) mooie dag afgesloten met witte wijn en Budweiser uit de koelkast. Een geslaagde dag.

Dag 10 Hollywood

Vandaag lekker uitgeslapen, tot 09:00 AM.

Daarna met de camper richting Hollywood. Auto geparkeerd aan de kant van de weg en lopend naar Hollywood Boulevard en the walk of fame gegaan. Meteen werden we al gestrikt voor een 2 uur durende rondrit door Hollywood, Beverly Hills en langs allerlei huizen van beroemdheden. Die rit was heel erg gaaf! We zaten in een klein, open busje met zo'n 10 man. We zijn o.a. langs het Hollywood Sign en the Playboy Mansion gereden en hebben huizen gezien van Dr. Phil, Halle Berry, Jennifer Aniston, Tom Cruise, Lindsey Lohan en nog veel meer. Ook zijn we langs het huis gereden waar Michael Jackson is gestorven en hebben onder zijn slaapkamer gestaan, waar hij dood gevonden is. We zijn ook langs het hotel gereden waar Whitney Houston is gestorven. Voor de rest zijn we door allerlei dure straten gereden en hebben heel veel dure auto's gezien. Een hele leuke rit!

's Middags zijn we over the Walk of Fame gelopen en zijn met meerdere 'sterren' op de foto geweest. De dames hebben geshopt bij Victoria's Secret :).

Eenmaal weer aangekomen bij de camper, bleek er een dikke bon achter de ruitenwissers te zitten....een halve meter van de camper stond fout geparkeerd, langs een rode streep op de stoep. Balen!

's Avonds lekker de bbq aangestoken en hamburgers en worstjes gegeten, het ontbijt voor de Amerikanen hier....

Nu lekker slapen, morgen weer een lange rit richting de Grand Canyon.

Dag 9 Universal Studios

Vanmorgen vroeg op, want we wouden uiterlijk om 8 uur weg. Op naar Universal Studios! We hadden eigenlijk niet echt goed een idee wat we nou konden verwachten. Ja, een park dat in teken stond van de nieuwste films en ontwikkelingen in de filmwereld...en attracties en shows. We hadden er in ieder geval erg veel zin in!!

Voor de zekerheid hadden we FOL, Front Of Line, tickets gekocht. Daarmee hoefde je niet in de rij te staan voor alle attracties en was je direct aan de beurt. Achteraf een super goed idee, want overal stonden rijen van minstens een uur.

De eerste attractie waar we in zijn geweest, was een soort rondleiding door het deel waar veel films zijn opgenomen. Je ziet dan echt de sets en de huizen die in films voor komen. Je kreeg dan ook de scene te zien waarin het zich allemaal af speelt. Op een gegeven moment gingen we een gebouw in, waar we in een scene terecht kwamen. Het treintje schudde en overal om je heen kwamen dino's te voorschijn. Ook King Kong stond zogenaamd boven op ons treintje. En we kwamen ook nog in een scene van Earthquake. Een gave rondleiding van ongeveer een uur.

Daarna zijn we nog in veel meer attracties geweest, waaronder the Simpsons, Transformers, the Terminator, Waterworld, Shrek, the Ride of the Mummy....te veel om op te noemen. En met onze Front of Line tickets konden we mooi overal voorgaan.

We kunnen jullie echt niet duidelijk maken hoe die attracties waren en hoe het park was. Echt heel Amerikaans; groot, mooi en veel. Een FOL ticket kostte ongeveer 140 euro, dus je kunt je wel voorstellen dat het echt geen normaal attractie is.

Heel indrukwekkend.

Nu zijn we gesloopt en gaan slapen.

Dag 8. Reis naar LA

Vanmorgen vroeg op (volgens Tim en Suus, 07:30) voor de reis naar LA, ongeveer 300 km.

Eerst een stuk stevig doorgereden. Goede weg, een echte Highway. Het schoot goed op. De eerste stop maakten wij het dorpje Solvang, een dorpje helemaal in Deense stijl. Toeristisch, maar wel schattig. We hebben de camper geparkeerd achter de plaatselijke Rabobank, na goed overleg met een collega van Hans. Het gehalte Japanners was zeer hoog. Veel mooie winkels, met onder andere klompjes die de VVV Ootmarsum ook verkoopt. Hoezo Deens?? Getuige van een mooi defilé oldtimers, waarvan de bestuurders soms ouder leken dan de oldtimers zelf.

Toen op naar the Beach, op naar Pamela en Baywatch! We hebben heerlijk een uur aan het strand in Santa Barbara gelegen. De dames hebben genoten van de enige Baywatch ter plaatse: een mooie gebruinde jongeman die zich ontzettend aan het uitsloven was (Joost je hoeft niet jaloers te worden hoor!!!). Veel surfers, maar steenkoud wat er. In het uurtje zijn we allemaal goed bijgekleurd (rood en hier en daar wat bruin).

Nu verder naar Camarillo Premium Outlet! Dames en heren gesplitst en na een uur hadden we weer afgesproken. Maar naar dat uur waren we geen van allen uitgeshopt, dus nog maar een uurtje er bij aangeplakt. Met tassen vol Uggs, Tommy Hilfiger en Ralph Lauren verlieten we dit winkelcentrum.

Nu echt het laatste stukje naar Walnut RV Park in Los Angeles. Ook hier staan we weer als Calimero tussen mega grote campers en trailers. Met behulp van Dorothy, de niet zo vlotte manager, gelukt om codes te krijgen voor o.a. Wifi. Joepie! Dus nu kan ons blog weer online.

De fles wijn is inmiddels ontdooid. En leeg.

Morgen gaan we naar Universal Studios.

Dag 7

Na weer een heerlijke nachtrust werden we wakker met een lucht van gebraden worstjes en houtskool. Het standaard ontbijt van de Amerikanen... Wij zelf hebben ontbeten met een boterham met kaas en melk. De Amerikanen om ons heen keken ons zeer meewarig aan. Suzanne heeft nog een tijd kunnen skypen met Joost, die net z'n avondeten op had. Aan dat grote tijdsverschil moeten we nog wel erg wennen...

Onze buurman, het prototype van een Amerikaan (Harley Davidson rijder, fors postuur), raadde ons af om via de Highway 1 naar het zuiden te gaan. Volgens hem veel te bochtig, te smal en te gevaarlijk voor zo'n grote RV. Desondanks hebben wij toch besloten om die weg te pakken. Achteraf goede keus, want het viel allemaal reuze mee. Tegen de middag zijn we van de camping vertrokken.

Mooie rit langs de kust. Helaas af en toe wel een beetje mistig, maar gezien de diepe afgronden dicht langs de weg, was het ook soms wel een voordeel dat je niet zo ver kon kijken...
Bij Piedras Blancas hebben we honderden zee-olifanten zien liggen op het strand. Wat een maffe en lelijke dieren. Wel erg leuk om te zien.


In het kunstenaars stadje Carmel hebben we nog even rondgelopen. Eigenlijk te kort om alles te kunnen zien, maar wel een leuke indruk gekregen. Het volgen van de TomTom bleek niet altijd een voordeel, we kwamen in steile, smalle straatjes, met overhangende bomen, waar de camper met slechts een paar centimeters ruimte, doorheen kon.

Onderweg hebben we nog boodschappen gedaan bij de Walmart. Een ware speurtocht langs de schappen. Fruit en groente waren onvindbaar, maar daarentegen wel een mega afdeling met snoep en koekjes. Geen wonder dat menig Amerikaan te dik is. Het werd nog even spannend, want het licht viel opeens uit. En dan is het wel heel donker in zo'n grote hal.

Onze koelkast heeft het alle dagen nog niet gedaan en na vanalles geprobeerd te hebben, heeft Janke de hulplijn van Cruise America maar gebeld. En met succes: hij doet het weer!! Zo goed zelfs, dat de wijn uiteindelijk bevroor.

Vlak voordat we het park bereikten, reden we door een hele trieste achterstandswijk met hutjes, krotten en oude auto's. Daarna aangekomen op het Pacific Duines Ranch & RV Park. Daar hebben we de, inmiddels ontdooide, pizza's in de oven gebakken en lekker opgegeten. Rondje over het RV park leerde ons dat onze camper echt een miniatuurtje is. Er waren trailers en campers groter dan een bus, met vaak nog een aanhanger voor een Jeep of Landrover.

Dit is een echte cowboy-camping: er is een paarden-ranch naast en er zijn echte comboys als bezoekers. Jihaaa!

Aan het einde van de dag komen we tot de conclusie dat we 3 nieuwe diersoorten gezien hebben: een kolibrie, zee olifanten en een schezel (shonkey)!

Nu lekker slapen. Morgen vertrekken we naar LA.

Dag 6

Vanmorgen ging om 8 uur de wekker, want we zijn op walvisjacht geweest met Sanctuary Cruises!! Ontzettend gaaf. Om 10 uur vertrok de boot en we zouden ongeveer 4 uur op zee blijven.

Onze verwachtingen waren niet zo hoog, want ja, wat is de kans dat je een echte walvis ziet?! Maar al na een paar honderd meter was onze reis al min of meer geslaagd, want we zagen zeeotters, pelikanen, zeehonden en zeeleeuwen. En dat allemaal in het wild!

Op zee waren hele hoge golven, maar gelukkig hebben wij alle vier sterke zeebenen en hadden we alleen maar heel veel plezier. We hadden een prachtig plekje voor op de boeg van de boot. Al na een half uur zagen we een hele zeldzame zeeschildpad. Het was een jonkie, zo'n 100 jaar oud nog maar en met de grootte van een Fiat 500. Deze zagen ze maar zo'n 5 keer per jaar. Heel bijzonder dus.

Nu op zoek naar de walvissen en ook dat lukte al heel snel. In de verte zagen we fonteinen omhoog komen en dus voeren we daar heen. Binnen de kortste keren waren we omgeven door bultruggen. Prachtig om te zien hoe ze boven kwamen en dan weer naar beneden doken, waardoor de grote staart boven water kwam, zoals je dat alleen ziet op films. We hebben ongeveer een uur de bultruggen gevolgd en ondertussen ook nog wat blauwe vinvissen gezien, de grootste zoogdieren op aarde. En ze zijn echt heeeeeeeeeeel groot!! Op een moment waren ze zo'n 5 meter van de boot, wauw! We kregen ook nog bezoek van een sunfish (geen idee wat de nederlandse naam is), een hele aparte vis, die ook gedeeltelijk boven water komt af en toe. Na een geweldige tocht van 4 uur waren we rond 2 uur terug bij de camper.

Toen zijn we met onze tocht, over Highway 1, zuidwaarts gereden, naar onze camping in Big Sur. Hele mooie tocht langs de kust, af en toe even gestopt voor foto's en films, maar toch vlot doorgereden en aangekomen op deze camping. Ontzettende aardige mensen én gratis Wifi! Tim en Suzanne proberen steeds contact te leggen met mensen in Nederland, maar óf ze zitten in het café of ze slapen...want het is hier nog maar 9 uur, maar in Nederland 6 uur 's ochtends...Morgen misschien beter.

We gaan nog even lekker aan het kampvuur zitten met een wijntje en Corona... en dan slapen, want we zijn allemaal nog erg moe van gisteren en ook van de spannende tocht van vandaag.

De reuze zeeschildpad

Bultrug

Zeehonden

Dag 5 de reis naar San Francisco

Vanmorgen om 04:00 de wekker. Om half 5 hebben we de taxi gepakt naar het vliegveld Newark. Daar aangekomen bleek onze vlucht 2 en een half uur vertraging te hebben. Balen! De bemanning moest nog uitslapen...Dus daar lekker ontbeten, koffie gedronken, geslapen en gewacht...

Eenmaal om half 10 vertrokken we dan, richting San Francisco. Vlucht van 6 uur ging voorspoedig en om half 1 (tijd in San Francisco) kwamen we aan op het vliegveld. Koffers waren snel op de band en we konden op zoek naar een taxi. Na een taxirit van driekwartier, heeft de taxichauffeur ons netjes afgezet bij het kantoor van Cruise America. Daar kregen we te horen dat onze camper nog lang niet klaar was, het kon nog wel anderhalf uur duren. Uiteindelijk hebben we daar 3 uur gewacht tot onze camper eindelijk schoon was. Naja schoon...We konden in ieder geval vertrekken, rond 17 uur. Toen op zoek naar een Walmart. Daar hebben we bijna 2 uur rondgewandeld, wat een grote winkel! Gauw bij de Mac wat gegeten en toen richting camping.

We moesten in het donker de camping zoeken en dat was niet echt ideaal. Na wat gezoek en gevraag zijn we er toch gekomen. Snel de camper neergezet en de bedden opgemaakt. Ondertussen is het al 10 uur en hebben we dus al een dag van 21 uur achter de rug. We zijn ook helemaal gesloopt. Snel slapen.


Slapen op het vliegveld

Wachten op de camper

Onze camper

Dag 4 Intrepid en Macy's

Vanmorgen half 8 de wekker. Ontbeten en toen zijn we opgesplitst. De heren naar de Intrepid, een vliegdekschip die een aantal oorlogen heeft overleefd. De rondleiding was ontzettend indrukwekkend, je kreeg een goede beeldvorming van de kamikaze aanvallen van de japanners. De dames zijn naar Macy's geweest, het grootste warenhuis van de wereld. Merken zijn hier echt veel goedkoper dan in Nederland, dus veel ingeslagen.

Na de lunch zijn we weer bij elkaar gekomen. Mama en Suzanne waren de sleutel van de hotelkamer vergeten, waardoor ze de meegenomen lunch op de grond voor de deur hebben opgegeten. Even geslapen om weer op krachten te komen en de voeten te laten rusten.

Daarna zijn we met de metro naar de wijk Greenwich gereisd. Daar hebben we rondgelopen en een wandeling gemaakt over de Highline, een verhoogd voetpad door de stad. Daarna zijn we doorgereisd naar de populaire wijk Soho. Veel diversiteit aan winkels, van zeer exclusief (Armani, Chanel, Prada) tot aan outletshops. Lekker een koud drankje gedronken in 'Le Petit café' en toen rondgelopen.

Wachtend voor de verkeerslichten hoorden we opeens allemaal sirenes. Er kwamen zo'n 20 politieauto's met toeters en bellen het kruispunt over gereden. Geen idee wat de aanleiding was. Daarna hebben we lekker gegeten in het Italiaanse restaurantje 'Boom', waar ook een livebandje was.

We hadden geen zin meer om in de vieze metro te gaan, dus hebben we een taxi rit gemaakt, wat al een hele beleving op zich is in deze stad. Eenmaal aangekomen in ons hotel, zijn papa, Tim en Suzanne in de open lift naar de 43e verdieping gegaan. Waar onze vrees voor hoogte enorm op de proef werd gesteld. Suzanne heeft alles gefilmd, dus we hebben bewijs!

Dit wordt onze laatste nacht in New York, morgen vertrekken we richting San Fransisco. We hebben een goede indruk gekregen van deze ontzettende grote stad en van de mensen hier in Amerika. Over het algemeen zijn de mensen heel vriendelijk, je wordt overal begroet, maar ze zijn wel heel oppervlakkig. Op iedere hoek van de straat stond een politiewagen en overal waar je keek staat bewaking en 'cops', dus we waren niet erg bang dat spullen gestolen zouden worden uit onze tassen. Alhoewel het natuurlijk altijd oppassen is met zo veel mensen.

Nu vroeg naar bed, want morgen/vannacht gaat onze wekker om 04:00. Ons vliegtuig vertrekt om 7:00 uur en we hopen om 10:30 (lokale tijd) in San Fransisco aan te komen, dat is 19:30 in Nederland.


Tim en de Intrepid





Janke en Suus sleutel vergeten...

Dag 3

Dag 3:
Na het ontbijt zijn we met de metro naar de Brooklyn gegaan. Vieze gangen, smerige lucht, zwervers, drukte. Dat was de eerste indruk van de metro in New York. Na aankomst snel naar de EXIT om de (relatief) frisse buitenlucht te snuiven. Eenmaal in Brooklyn zijn we met de Brooklyn-Ferry, langs het Vrijheidsbeeld, naar Staten Island gevaren. Boot af, boot op en weer terug naar Brooklyn.

Toen zijn we naar 9/11-memorial geweest, het herdenkingsmonument op de plaats waar het WTC stond. Onderweg liepen we door het financiële en machtige deel van New York. Hans heeft ons dat allemaal haarfijn uitgelegd. Aangekomen bij de plek, moesten we nog even in de rij staan, maar die liep snel door. In de rij naar de scan, poortjes en bewaking kwamen we erachter dat papa z'n zakmes nog in zn broek had zitten. Gelukkig stond de vrouw van bewaking te slapen.

De mensen, slachtoffers, brandweermannen, sirenes, chaos, alles kwam tegelijk op je af. Erg indrukwekkend. Het monument vonden wij ook erg passend: 2 grote gaten in de grond (precies op de plekken waar de gebouwen stonden) waar water in etages naar beneden viel en uiteindelijk belandde het water in een groot diep zwart gat en je kon niet zien waar het eindigde. Op de rand van deze waterval stonden alle namen van de slachtoffers gegraveerd. Heel bijzonder.

Na deze indrukken verwerkt te hebben, zijn we richting Brooklyn Bridge gegaan. Lopend en met de stinkende metro. We zijn er niet overheen gelopen, want het was ruim 35 graden en felle zon, dus dat is geen pretje op een brug zonder schaduw. Onder de brug was een leuk parkje waar we wat gegeten en gedronken hebben. Een kennis van Hans had ons aanbevolen om naar de ijsco kraam onder de brug te gaan, want dat was erg lekker ijs. En dat was zeker waar. Heerlijke grote bollen ijs, jammie. Lekker gesmult in de schaduw.

Toen zijn we weer terug gegaan richting ons hotel, uiteraard weer met de metro. Een handig vervoersmiddel, maar niet onze favoriet. Bah, wat stinken. Er was nog een vrouw met een kleine baby die aan het bedelen was in de metro, erg triest.

Onderweg van de Subway naar ons hotel, zijn we blijven hangen in een groot outletcenter: Century 21. Alsof het allemaal niks kostte hingen Dolce & Gabbana jurkjes van 300 dollar tussen de troep. Het was een chaos, zodat je dat alleen in Amerika kent. Nog net geen gillende vrouwen, maar wel manden vol met kleren en vrouwen die kleding door de hele winkel aanpastten. Hans was er al snel klaar mee. Uiteindelijk heeft Tim een originele Armani zonnebril voor 20 dollar gekocht en Suzanne een originele Guess zonnebril voor 25 dollar.

Helemaal gesloopt zijn we terug naar het hotel geslenterd. Even op bed gelegen en toen een lekker restaurantje opgezocht om te eten. Daarna heerlijk in slaap gevallen. Morgen weer vroeg dag, want de dames willen shoppen en de winkels gaan om 9 uur open...

Tim en Suus bij WTC-memorial

Tim, Suzanne en Janke bij nieuwe WTC



Ons hotel

Dag 2 NYC

Vanmorgen om half 8 waren we allemaal klaarwakker. Even skypen en whatsappen in de lobby en dan op zoek naar ons eerste echte amerikaanse breakfast. Na even zoeken kwamen we bij 'European café', waar we, anders dan de naam doet denken, echt amerikaans ontbijt hebben gegeten.

Na een stevig ontbijt hebben we op 'the top of the Rock' gestaan: Rockefeller Center. Ruim 65 verdiepingen hoog, zo konden we over heel Manhattan en een groot deel van NYC kijken. Spectaculair.

Daarna zijn we richting Central Park gelopen. In eerste instantie wilden we daar doorheen fietsen, maar met 35 graden Celsius was dat te warm en zochten we vooral verkoeling in de schaduw. Veel te zien: rare artiesten, goede muzikanten, mooie mensen, lelijke mensen, dikke mensen, gespierde amerikanen, stoere hiphoppers, maar ook zwervers...

Heel bizar dat je midden in het drukke New York en park hebt waar het groen is en dieren leven. En waar de lucht fris is. De vijvers bestonden uit vissen, schildpadden en (door de Pet Rescue geredde) eendjes.

Toppunt van deze wandeling: er was een triathlon in het park en ze hadden na afloop nog heel veel bananen, zoete broodjes en sinaasappels over, die ze midden in het park neer hadden gezet. Een stormloop van mensen die daarop afkwamen, maar ook wij hebben onze lunch hieraan overgehouden. Dus Amerika is helemaal niet zo duur :)

Na een paar hiphopshows en artiesten bekeken te hebben, die in het park optraden, zijn we richting Dakota Center gelopen. Daar is John Lennon vermoord. Foto's gemaakt, even uitgerust en verder gelopen, want we moesten nog een heel eind tot ons hotel.

Pffft, dat eind viel tegen. Lopen lopen lopen, mensen mensen mensen, overal straten, gele taxi's en chaos. 4 paar zere voeten, maar we zijn in het hotel! Even lekker douchen, opfrissen en weer klaar voor de tweede avond in New York City.

We gingen op zoek naar de Italiaan die Janke had uitgezocht uit een gids van NY. Toen we daar kwamen stonden daar allemaal paparazzi en 3 meter brede bodybuilders. We konden dus niet naar binnen, helaas. Er kwam een blonde vrouw uit het restaurant, die we helaas niet herkenden.

Uiteindelijk hebben we in een soort Irish Pub gegeten, erg lekker en goed. Toen we, na het eten, naar buiten gingen, zijn we nog even Timesquare opgegaan. We zijn zelfs nog in beeld gekomen op een m-e-g-a groot beeldscherm. De meultjes zijn dus nu wereldberoemd!

Dit was de eerste avond dat we Timesquare in het donker hebben gezien. Het was echt geweldig. Grote schermen met reclame voor dure merken en shows en overal knipperende lichtjes in allerlei kleuren, zoals je dat alleen op tv ziet... Veel foto's gemaakt en toen snel het hotel opgezocht (die zit midden op Timesquare, dus zo gevonden), want we zijn allemaal heel erg moe. En hebben zere voeten...

Dag 1 vlucht en NYC verkennen

Vanmorgen gewekt door een serenade van mobieltjes. Voor alle zekerheid had iedereen de wekker op 05.15 gezet en alles werkte. We hadden nu ruim de tijd om ons op te frissen en met de hotelbus naar Schiphol te gaan. Vertrek om 06.00. Ondanks het vroege tijdstip zat de bus al snel vol.

Op Schiphol waren we mooi op tijd om onze ruimbagage in te checken. Dit verliep zonder problemen, geen enkele koffer met overgewicht. De rest van de groep in hoofdzaak Nederlanders met een enkele Amerikaan die nog niet helemaal wakker/fris was van rokerige nachten in Amsterdam.  Een van hen stond staande te slapen en moest er telkens op gewezen worden dat de rij al weer iets verder was.                                                                                                                  

Na het inchecken van de bagage het ontbijt genuttigd. Een aantal zeer machtige broodjes met koffie en verse jus d’orange  maakten dat we een goede bodem voor de vlucht hadden.

Om 07:30 naar de douane  de beveiliging.  Die was inderdaad zeer punctueel. Niets werd vergeten om te controleren. Gelukkig werden in onze bagage en bij de bodyscan geen onregelmatigheden vastgesteld. Toen begon het lange wachten voordat wij het vliegtuig in konden.  Om precies 09:15 rolden wij dan ook naar de startbaan en begon de vlucht van 8,5 uur over de Atlantische oceaan met als eindbestemming vliegveld Newark.

De vlucht is zeer voorspoedig verlopen. Zelfs Tim begon het leuk te vinden.  Los van enkele periodes met turbulentie was het verder rustig.  Wij hadden ons voorgenomen om het verschil in tijd te overbruggen met een aantal uren slaap tijdens de vlucht. Hier is weinig van terecht gekomen. Los van een beetje dommelen hebben wij vooral naar muziek geluisterd en diverse films gekeken.  D e verzorging tijdens de vlucht was prima. Regelmatig wat te eten en te drinken.

De landing was om 11.20 lokale tijd.  Om de VS binnen te komen was er weer sprake van strenge controle. Irisscan en vingerafdrukken van alle vingers. Ook hier geen onregelmatigheden. De koffers kwamen al snel van de band rollen en toen op zoek naar een taxi. De overgang van frisse hallen naar de benauwde, snikhete buitenwereld was groot. Het was ruim boven de 35 graden Celsius en benauwd. We kregen al snel een taxi toegewezen. Het plaatsen van onze koffers was nog even passen en meten,  maar is uiteindelijk gelukt. Om mijn plaats voorin naast de chauffeur in te kunnen nemen,  moesten eerst het Oude- en Nieuwe Testament verwijderd worden. De chauffeur gaf aan dat hij naast 6 dagen taxichauffeur de 7^e dag gebruikte voor bijbelstudie..De tocht naar ons hotel was onze eerste kennismaking met NewYork en al snel bleek dat hier alles groter was. Alleen maar buitencategorie SUV en trucks.  Volgens de chauffeur was er in de City geen plaats voor kleine, praktische voertuigen, nergens was het voertuig een groter statussymbool dan hier.

Ons hotel Marriot Marquis ligt in het meest drukke deel van Broadway, t.w. Times Square. Heel herkenbaar van diverse reclame-uitingen en films.  Bij de receptie werden wij zeer verwonderd aangekeken. Familie Meulenbeld?, never heard of them…. Bleek dat onze reservering van oktober vorig jaar niet bij hen bekend was. Gelukkig hadden wij een duidelijk bewijs, dus het probleem lag bij hen en werd ook snel opgelost. Na een paar minuten van spanning werd ons een nette kamer op de 12^e verdieping toegewezen. Aan de rustige kant van het hotel met ramen tot op de vloer, als uitdaging voor de mensen met hoogtevrees.

Inrichting van de kamer is goed. Netjes, goede bedden, goede airco en prima badkamer.  Voorzien van aansluitingen voor allerlei apparatuur, Ipad, Iphone, laptop, opladers, enz.enz. Na de inrichting van de kamer allemaal even geslapen en toen Times Square verkend.  Met een lekkere beker frisdrank van M lekker op de tribune gezeten en genoten van de mensen in al en dan echt al zijn variëteiten. 

Daarna lopend naar de Grand Central Terminal. Indrukwekkend maar verder niet zoveel te doen. Hier in de buurt een mooi café bezocht om iets te drinken. Overal schermen met honkbal- en golfwedstrijden.

Omdat het tijd werd om te eten hebben wij in de buurt van ons hotel bij de HB-burger allemaal een goede amerikaanse maaltijd gehad.

Met een goed gevulde maaltijd begonnen te merken dat wij al bijna 21 uur op waren van 05.15 tot 20.15 NY tijd (02.15 Nederlandse tijd).

We sliepen binnen 2 tellen en alleen Tim en Hans werden midden in de nacht nog heel even wakker van een verschrikkelijk onweersbui.

Na een voortvarende rit naar het Westen van het land zijn wij onder de  rook en stijgende vliegtuigen van Schiphol ingetrokken in een locatie met een Toekan. Hierbij hebben wij ons niet echt populair gemaakt. Wij hadden de auto iets te lang voor het hotel laten staan waardoor diverse hotelbussen en touringcars met japanners enig oponthoud hadden. De hotelmanager maakte ons duidelijk dat dit volgende keer toch echt anders moest.
Op zoek naar een lekkere kop koffie en iets fris, kwamen wij bij een vestiging van LaPlace terecht. Pal boven de snelweg genieten van de koffie en vooral van het vakantiegevoel. Nu de wekker op 05.15 en slapen. Morgenvroeg om 06.10 met de hotelbus naar het vliegveld.

De voorbereidingen zijn afgerond. Koffers gepakt, papieren nog een keer gecontroleerd, dollars verdeeld. 
Daar waar we vroeger extra ruimte nodig hadden voor boeken en filmrolletjes hebben we nu tassen voor ebooks, psp's, laptop, Ipad, externe harde schijf, extra geheugenkaarten en onvoorstelbaar veel kabeltjes, snoertjes, opladers en stekkertjes om dat alles aan de praat te krijgen en te houden. 


Online inchecken is nog niet gelukt, maar gelukkig hebben we wel vast kunnen stellen dat ze stoelen voor ons gereserveerd hebben in de 747 van United Airlines.

Weersverwachting voor NewYork: warm met kans op grote onweersbuien...., dus alsnog een reisparaplu ingepakt.

Vaderdag

Vandaag de tijd genomen om de hele vakantie tot in detail door te nemen. Mooi vaderdagkado! Op de IPad de geplande wandelroutes in NYC al gelopen. Ik voel de hitte al en ruik de geur van pizza en espresso. Voor mooie foto's van de zonsopkomst in NY wordt het vroeg opstaan. Lijkt mij absoluut de moeite waard.

Gisteravond hebben we feest gevierd met familie, vrienden, collega's en buren! Suzanne en Tim zijn allebei geslaagd en wij hebben onze zilveren bruiloft gevierd. Het was een geweldige avond.
Vanmiddag hebben we de Front of Line Tickets gekocht voor Universal Studios in Hollywood. Een hele smak geld, maar we verheugen ons er erg op. Op zondag 15 juli (over 2 weken dus) zullen dit park bezoeken en beleven.