Dag 27/28, 2&3 augustus. Terugreis

Donderdagochtend om 8 uur ging de wekker. De laatste dingen ingepakt, lekker ontbeten en toen om 10:15 met de taxi naar het vliegveld gegaan. De taxi hadden wij via het hotel besteld en het bleek een erg luxe auto, een soort kleine limousine. Onze taxichauffeur ging eerst naar het verkeerde deel van het vliegveld en hij gaf ons op de kop. In onze ogen niet eerlijk, want hij had niet duidelijk gevraagd waar wij heen moesten. Uiteindelijk kwamen we aan in de goede Gate van United Airlines. 

Er stond een lange rij voor de self check-in balie's, maar die schoot wel aardig op. Eindelijk waren wij aan de beurt... Hup, paspoort gescand en dan zou hij het moeten doen. Niet dus. Computer liep vast, hebben wij weer! Het paspoort van Suzanne was al wel gescand en we waren bang dat dat niet 2 keer kon. Gelukkig werden we geholpen bij een andere computer en dat leek allemaal heel vlot te gaan. Helaas, ook dit ging niet goed. De mevrouw die ons hielp begon steeds moeilijker te kijken toen mama voor de zoveelste keer uit moest leggen dat Frankfurt niet onze eindbestemming was, maar dat we nog door moesten naar Amsterdam. Volgens haar klopte de aansluiting niet en ze ging het na vragen. Gelukkig kwam ze met een brede glimlach terug en klopte het allemaal. Uiteindelijk hebben we bijna een uur bij de computers gestaan en een half uur in de rij.

Toen zijn we naar de douane gegaan, want het was ondertussen al 12 uur geweest en we moesten om 1 uur boarden. Het ging allemaal weer erg streng; je moest je schoenen en je jas uittrekken, je stem werd opgenomen en ook de laptop, ipad en videocamera moesten apart worden gescand. Omdat er in de videocamera bandjes zaten, mocht die niet door de scan en werd deze handmatig gecontroleerd. Hans had deze netjes afgegeven bij de douane, die het zouden controleren. Tim en Janke waren al door de douane, daarna kwam Suzanne en als laatste Hans. Toen Suzanne al door het poortje heen was kwam er een vrouw naar haar toe om te vragen of de videocamera van haar was. Omdat Hans nog voor het poortje stond te wachten om zijn beurt, heeft ze ja gezegd. Dat was niet handig. Er bleek een alarm af te zijn gegaan bij één van de bandjes en daarom moest Suzanne van top tot teen gefouilleerd worden. Alles werd ook uit haar tas gehaald en overal werden monsters van genomen. Je weet dat je niks fout doet, maar toch blijft het spannend. Gelukkig was er niks aan de hand en konden we onze reis gewoon vervolgen. Met Suzanne. We waren wel benieuwd hoe dat nou kon en hebben gevraagd wat er nou mis was en wat voor een alarm er af was gegaan. Bleek dus dat het alarm, voor chemicaliën, al af kan gaan bij een spoor van een bepaald soort bodylotion of handcreme o.i.d. Niks aan het handje dus en we zijn toen rustig naar onze gate gelopen.

Daar moesten we nog ongeveer een half uur wachten voor dat we konden boarden en toen konden we om 13:00 (tijd San Francisco) eindelijk het vliegtuig in, voor een reis van bijna 11 uur. Een lange reis, maar gelukkig waren er wel leuke films op en uiteindelijk viel het allemaal erg mee. Rond 10:00 (Nederlandse tijd) kwamen we op Frankfurt aan, vanwaar we moesten overstappen naar Amsterdam. Dat ging allemaal voorspoedig en rond 13:30 zijn we geland op Schiphol. Allemaal helemaal gesloopt, want eigenlijk hebben wij er al een hele dag opzitten en begint in Nederland de middag pas....een echte jetlag dus.

Daarna naar de kofferbanden en helaas missen we 1 koffer :( die ligt hopelijk nog in Frankfurt en niet in San Francisco. Waarschijnlijk komt die wel weer goed terug komende week.

Toen met de shuttlebus van van der Valk naar het hotel, waar we de auto nog hebben staan. Hans en Janke hebben allebei om en om een stukje gereden, omdat we natuurlijk erg moe waren. Uiteindelijk rond 17:00 veilig thuis gekomen op de Dauwnetel en Nederlandse patat gegeten. Heerlijk!

Wat een vakantie, echt ongelofelijk, fantastisch, geweldig!!!

Dag 26, 1 augustus. Laatste dag, San Francisco

Vanmorgen was Hans al vroeg weg, Janke Tim en Suzanne hebben uitgeslapen, tot half 9. We hadden eigenlijk geen plannen voor vandaag, gewoon een beetje San Francisco verkennen.

Eerst ontbeten bij een leuke bakker en daarna richting de Golden Gate Bridge gegaan met de bus. We konden er niet helemaal komen met de bus, dus moesten een eindje lopen. Lekker langs het strand gelopen, met de brug op de achtergrond. Nadat we uitgewandeld waren zijn we weer terug gegaan naar de Fisherman's Warf en daar nog even rondgelopen.

Uiteindelijk kwamen we op het idee om in een Sightseeing-bus een rondtour te maken. Tim mocht mee als 10-jarige, dus kregen we nog een beetje korting. We hebben een erg leuke rondrit gemaakt in een dubbeldekkerbus, van zo'n 2 uur, door allerlei leuke buurten, parken en straten van San Francisco en we hebben bekende bezienswaardigheden gezien. We reden ook langs het restaurant waar we gisteren hebben gegeten en de gids vertelde ons dat deze Italiaan zijn favoriet was en dat het ook een erg populair restaurant is. Hadden we dus goed uitgezocht.

Behalve Janke had niemand er aan gedacht om zich in te smeren met zonnebrandcreme, dus Tim Hans en Suzanne kwamen met een rood hoofd terug.

De gids had ons ook verteld over restaurant 'the Stinking Rose', een wereldberoemd restaurant met knoflook-specialiteiten. Dat leek ons wel wat en we hebben meteen gereserveerd toen we in de hotelkamer waren. Om half 8 gingen we daar naar binnen en maar goed dat we gereserveerd hadden, want hier stonden wederom veel mensen te wachten op een plek. We werden door dit restaurant geleid naar onze plek, deze deed ons denken aan een kleine treincoupé, een soort nis waar we in zaten. Erg gezellig! De serveerster had lange blauwe nagels, overal hingen spookachtige spiegels etc. Er was allemaal over na gedacht en we hebben heerlijk gegeten!

Nu zijn we in de hotelkamer en kijken nog even een potje baseball op onze flatscreen (we zijn toch wel een beetje fanatiek geworden). We gaan zo slapen, want we hebben een lange reis van 14 uur voor de boeg morgen. We vliegen om 14:00 uur (lokale tijd, in Nederland 23:00) en hopen vrijdag rond 12:30 op Schiphol te landen.

Dag 25, Dinsdag 31 juli. San Francisco

Vanmorgen om 7 uur ging de wekker. We hebben ontbeten bij een tentje tegenover ons hotel: veel keuze uit Amerikaans ontbijt, maar we kiezen voorzichtig voor fruit en yoghurt, want uit ervaring hebben we geleerd dat Amerikaans ontbijt veel te veel is.

Om 9 uur vertrok onze boot naar Alcatraz, de beruchte gevangenis van San Francisco, vanaf de beroemde Pier 39. Om half 10 kwamen we daar aan. We kregen eerst een uitleg en wat leuke weetjes over het eiland, waarna we onze tocht over het eiland zijn gestart. Een flinke klim naar boven liet ons zien dat het echt een dorpje was waar mensen gevangen zaten, maar ook bewakers met hun gezinnen woonden. Alcatraz is al sinds 1963 niet meer in gebruik, maar het was nog allemaal in de oude staat en goed onderhouden.

Eenmaal binnen in het cellencomplex zijn we begonnen met de audiotour : iedereen kreeg een koptelefoon op en die vertelde je waar je heen moest lopen en er werd vertelt over de verschillende locaties, cellen en ontsnapping(pogingen). De cellen waren koud, het waaide er en het was er donker. Ook waren de cellen 3 hoog, echt zo als je dat in films ziet. Ontzettend interessant om te zien en alle spannende verhalen te horen. Tim en Hans hebben nog heel spontaan les gekregen van een docente 'watervogels' over de kleurverschillen tijdens het broedseizoen. 

Half 12 hebben we de boot terug naar San Francisco genomen en vanuit daar met de bus weer terug naar Fisherman's Warf. De eerste bus die bij de halte stopte, was een trainingsbus. De bestuurster was nog aan het leren en 2 instructrices zaten achter haar. Omdat de vrouw ook passagiers moest leren vervoeren, mochten wij als hoge uitzondering mee! Het was een erg leuke rit en de dames waren erg geïnteresseerd in waar we vandaan kwamen etc. Vanuit Fisherman's Warf met de bus naar Chinatown gegaan, een Chinese buurt in San Francisco. Een hele beleving, wij waren de enige niet-chinezen in de bus en overal om ons heen waren chinezen. Een lieve Chinese vrouw vertelde ons dat we over 2 haltes moesten uitstappen. Lief bedoeld, maar dat was het niet-toeristische deel van Chinatown, dus we zijn nog even blijven zitten. Uiteindelijk uitgestapt dichtbij de Chinatown-Gate, een mooie poort die symbolisch staat voor de ingang van Chinatown. Vanaf daar zijn we Chinatown ingelopen. We hebben echt onze ogen uitgekeken: overal Chinese restaurantjes, waarvan je de keuken waarschijnlijk niet wilt zien, en Chinese winkeltjes met ontzettend veel troep en kitsch. We hebben ook lekker geluncht in een écht Chinees restaurant, waar wij de enige waren die niet met stokjes konden eten. We hadden ook geen idee wat we bestelden, maar het was best lekker. Janke en Suzanne waren daarna niet helemaal goed te pas, terwijl we nog erg goed hadden opgepast met rauwe vis of vlees, en toevallig hadden die hetzelfde gegeten bij de Chinees. Gelukkig werden ze niet ziek en was de misselijkheid snel over.

's Middags hebben we gewinkeld, de dames bij Victoria's Secret en met z'n allen bij Abercrombie&Fitch. Tim heeft een hele mooie jas gekocht, waarvoor hij achteraan moest sluiten in een rij voor de kassa van ruim 10 meter. Hans en Suzanne hebben buiten gewacht en op de grond gezeten, als 2 zwervers. De mensen keken allemaal heel meelevend, totdat ze het Tommy Hilfiger-vest en de Ralph-Lauren polo zagen. Haha.

Na het winkelen zijn we terug naar het hotel gegaan, het was al bijna 7 uur, om even op te frissen en daarna uit eten te gaan. Janke en Suzanne hadden onderweg allebei iets leuks gezien, wat achteraf dezelfde Italiaan bleek te zijn. Dus daar zijn we gaan zitten. Eerst buiten, maar dat werd te koud, en toen binnen. Na dat wij binnen zijn gaan zitten was er een wachttijd van een halfuur voor een tafel binnen. Echt uitzonderlijk goed gegeten en ontzettende leuke bediening bij restaurant 'Pellegrini'. 

Na een heerlijk toetje en koffie zijn we weer richting de bushalte gelopen, die aan de overkant lag. Op het bord zagen we dat de volgende bus pas met 26 minuten kwam, dus zijn we gaan lopen. 

Het is nu 11 uur en we zijn allemaal gesloopt na een korte nacht en een actieve dag.

Dag 24, Maandag 30 juli. San Francisco

Vanmorgen vroeg op om op tijd (11.00) de camper leeg af te kunnen leveren bij Cruise America.

Het was nog even puzzelen om te regelen waar we alles, wat niet mee kon in het vliegtuig, bbq, houtskool, handdoeken, dekens, kussens enz.  zouden moeten laten. Gelukkig gaf de buurvrouw op de camping aan dat zij wel een deel kon gebruiken en zij zou zorgen dat de rest van de spullen een goede bestemming kreeg.
De rest in de tassen en koffers gestopt en op naar San Francisco. Wij hadden bedacht om de bagage eerst naar ons hotel, Holiday Inn, te brengen en daar alvast in te checken. Janke en Suzanne bleven in het hotel en Hans en Tim zouden de camper dan afleveren en terug komen met het openbaar vervoer.

De tocht naar Cruise America verliep zonder problemen, al begonnen wel enkele lampjes op het dashboard te branden, maar dat kon volgens Hans geen kwaad.

De check van de camper stelde niets voor. Het is dat wij zelf aangaven dat er een ster in de voorruit zat, anders hadden ze dat nooit ontdekt. Dat een deur van de kast er spontaan uitviel tijdens het rijden en de magnetron bijna, dat deed ze niets. De borg kregen wij dan ook, onder inhouding van de parkeerboete en de ster in de voorruit, terug. De afwikkeling was als bij het ophalen: dramatisch. Slechte organisatie en totale desinteresse.

Hans en Tim zijn niet met de taxi teruggegaan naar het hotel (USD 160,00), maar met BART, een prima oplossing en een mooie tocht met een tussenvorm van een trein en een metro. Hans en Tim zijn vanaf de stop van BART lopend naar het hotel gekomen en hebben daarbij al een mooi deel van de stad gezien. Vooral de Columbusstreet was mooi met alle cafe’s, restaurants en andere horeca. Suzanne en Janke hadden de hotelkamer al ingericht en waren lekker uitgerust

Vanavond stond de baseballwedstrijd op het programma tussen De San Francisco Giants en de New York Mets. De bedoeling was om met de bus naar het stadion te gaan, maar dat dachten duizenden anderen ook, dus de bussen en trams waren overvol en wij hebben er een mooie wandeling van gemaakt. De aankomst bij het AT & T Park was indrukwekkend. Heel ontspannen en goed georganiseerd kwamen wij dan ook het stadion binnen. Opvallend bij de ingang: een apart hek waar mensen doorkunnen die niet door de poortjes passen vanwege het postuur…

Nadat wij onze plaatsen opgezocht hadden, kon de wedstrijd beginnen. We hebben eerst van onze buurman een uitgebreide toelichting gekregen op het spel en de spelregels. Het was toch minder eenvoudig dan we dachten. Het verbaasde ons dat het stadion slechts half gevuld was. Even later kwamen wij erachter dat de andere helft nog voor de ontelbare kraampjes met etenswaren stond en later met de nodige drank en eten ook aan de wedstrijd deelnamen. Omdat wij zelf ook nog niet gegeten hadden, hebben wij ook een stadiondiner genuttigd: cola, hamburger en friet. Heerlijk.

De sfeer in het stadion werd natuurlijk bepaald door het scoreverloop, maar ook met name door de stadionspeaker die bij tijd en wijle oproept om zoveel mogelijk lawaai te maken.

In de latere innings loopt het enthousiasme wel wat op, met name in de verbale gevechten tussen een fanatieke aanhanger van de NY Mets (1.90, 130kg, lang haar en baard) en een blondine van ongeveer 9 jaar en bloedfanatiek. Mooi gevecht.

Het spel ging lang gelijk op, maar uiteindelijk trokken de NY Mets aan het langste eind. We kregen niet het idee dat de aanhang van de SF Giants hier erg onder leed. Na een wedstrijd van 4 uur en 10 innings, verlieten wij het stadion.

De terugweg kregen we al snel een plaats in de tram en waren daarom vlot op de kamer. Ondanks de prima bedden in de camper, is het toch wel heerlijk om nu weer in een gewoon bed en een gewone kamer te slapen. De temperatuur is nu ook aangenamer. Dus nu de ogen lekker dicht en morgen naar Alcatraz en SF verder verkennen.

Dag 23, Zondag 29 juli. Yosemite richting San Francisco.

Zondag 29 juli,

Gisteravond bij het kampvuur zijn we allemaal heel erg geschrokken want we hoorde allemaal iets ritselen aan de overkant van de rivier. Beer ?? Vannacht ondanks alle spanning van een eventuele ontmoeting met beren, heeft iedereen lekker geslapen. Het gesprek met de ranger hebben we overgeslagen en lekker uitgeslapen. Na het ontbijt vertrokken we naar Wewona om met de shuttlebus om de zeer bijzondere Sequoia bomen te bewonderen. We hebben daarbij een wandeling gemaakt naar de meest bijzondere exemplaren. We waren met name van het ‘tunnelexemplaar’ en de ‘Giant Grizzly’ erg onder de indruk. Na deze ervaring vertrokken we richting San Francisco. Ons doel was om ongeveer een uur rijafstand bij San Francisco in de buurt te komen.

We hebben genoten van de heerlijke lunch in Mariposa bij Yosemite Grill. Hans had daar bij een gerecht wat volgens de eigenaar een ontbijt was maar op een Nederlandse dinerkaart qua hoeveelheid niet zou misstaan.

Na een afwisselende rit met veel slechte wegen besloten we een RV-Campground te zoeken. Dit viel in eerste instantie nog al tegen. De eerste locatie was een obscuur ‘woonwagen’ kampje. De 2^e was een niet bestaande camping in een woonwijk. Via een internetverbinding bij wederom een Mc Donalds kwamen we op een aantal locaties in Pleasanton. We kozen voor Alamenda Fairgrounds, een keuze op stand met links de renbaan en rechts een golf court en ook nog ergens een Girls Scout Camp. Verder is de camping één grote asfalt parkeerplaats maar prima voor de laatste overnachting.

De dames zijn druk bezig met het inpakken van de tassen en de koffers en de heren onder genot van een laatste Corona bezig met het maken van dit blog. Straks lekker slapen, onze laatste avond in de camper. Nu zijn we bezig nog even alle restjes eten en drinken *hik* op te maken.

Dag 22, Zaterdag 28 juli. Yosemite

 Zaterdag 28 juli

Vanmorgen zijn Hans en Tim al vroeg naar het meer gelopen, Janke en Suzanne hebben lekker uitgeslapen. Tot half 9. Na het ontbijt vertrokken we naar Yosemite, zo’n 180 km verderop.

Onze eerste stop was bij Mono Lake, een zout meer met z.g.n. tufa’s (zoutpilaren), ontstaan door de bijzondere mineralen. Even rondgekeken en toen weer verder gereden. Bij Leevining gingen we Tioga-road op. Langs deze weg liggen veel uitzichtpunten en parkeerplaatsen waarvandaan je mooie wandelingen kunt maken. Ook zijn we gestopt bij Ellery en daar wees ons een man er op dat aan de overkant van het meer, je kon het met het blote oog niet zien, een grote ‘Gold Eagle’ in de boom zat. Snel de verrekijker opgehaald en we hebben hem echt gezien. Heel bijzonder. We zijn een paar keer gestopt en hebben gepicknickt aan Tenaya Lake. Daar waren twee bergbeklimmers een hele steile rotswand aan het beklimmen.

Daarna zijn we doorgereden naar het Visitor Center van Yosemite, waar gewaarschuwd werd voor de gevaren van de beren. Toen we op de camping in Wawona aankwamen, werd ons duidelijk dat die waarschuwingen niet voor niets waren. We mogen ’s nachts écht niks buiten laten staan en moeten eten goed wegstoppen, zodat de beren het niet kunnen ruiken. Op alle plekken staat een speciale box die beer-proof (met slot en grendel!) is, waar we spullen in kunnen stoppen die we echt niet binnen in de camper kunnen houden. De ranger vertelde ons dat de beren echt overal zijn en dat ze vooral bij die boxen komen en afvalbakken (die ook beerproof zijn gemaakt). Laten wij nou net naast zo’n afvalbak staan…. Maar we hoefden absoluut niet bang te zijn! Dat geloven we dan maar.

Lekkere worstjes gegeten van de bbq en hout gezocht voor het kampvuur, waar we nu aanzitten. Extra hout gekregen van vriendelijke buren en nu maar een vuurtje stoken. Wel spannend hoor, zo aan de rivier met aan de andere kant een bos vol met beren! Stiekem hopen we dat we nog wel wat horen en/of zien vannacht.

Morgen vertrekken we richting San Fransisco, waar we maandag de camper in moeten leveren en dan nog 3 nachtjes daar blijven J

Dag 21, Vrijdag 27 juli. Uit Las Vegas, richting Yosemite

Vrijdag 27 juli

Vandaag hebben we Las Vegas verlaten. Een bizarre stad, echt gescheiden van de nuchtere wereld. Leuk dat we er geweest zijn, maar we hoeven er niet weer te komen.

Vanmorgen vroeg vertrokken vanaf de camping. Half 8 de wekker, maar uiteindelijk om half 7 vertrokken, want papa was wakker en kon rijden.

Het was een lange tocht, van bijna 500 km. We moesten om Death Valley heen, waar het ruim boven de 45 graden is, en al snel kwamen we in de woestijn terecht. Als ontbijt hebben we Blueberry pancakes gegeten in Beatty, bij Mel’s Diner. Een diner zoals je dat in westerns films ziet. Achter ons zat ook een echte comboy: tussen 60 en 80 jaar (konden echt niet schatten), lange grijze baard, comboyhoed, oud overhemd met bretels en oude tuinbroek. In plaats van een paard, had hij een oude pick-up. Geweldig om te zien.

Naast dit leuke restaurantje staat een oude antiek winkel. Allemaal troep, kitsch en oude rommel. Wel erg leuk om tussen te snuffelen en Tim heeft zelfs nog een oud nummerbord gekocht. Hierna onze rit vervolgd door de woestijn. Hier en daar zagen we zelfs kleine wervelstormen.   

Uiteindelijk aangekomen in Bishop. Daar hebben Hans en Tim een tweetal vliegviswinkels bezocht en hebben we gegeten bij de van oorsprong Hollandse bakker, Erick Schat’s bakkerij. We hebben daar ook heerlijk brood en apfelstrudel gekocht.

Op zoek naar een camping konden we niet echt wat vinden. Het was eigenlijk nog erg vroeg om al te stoppen en de camping die wij bekeken hebben, stelde maar weinig voor. Dus besloten we met z’n allen om door te rijden. We hebben nog zo’n 80 km doorgereden tot aan June Lake RV Park. Een camping aan het June Lake. We stonden als enige trekkers, en enige Nederlanders, tussen zo’n 20 (zo goed als) permanente , caravans en campers. Lekker gegeten m.b.v. de gezamenlijke bbq van de camping. Ook kwam er nog een Amerikaanse jongeman met Hans en Tim kletsen, hij bleek een goede vliegvisser te zijn en kwam hier ieder jaar met zijn vader. Een erg leuk gesprek volgde en Hans kreeg nog 2 vliegen, voor het vliegvissen, van deze jongen.

We hebben ’s avonds nog even een kleine wandeling gemaakt naar het meer. Eindelijk was het weer fris en moesten we lange broeken en vesten aan. Helemaal niet erg na zoveel weken in de hitte. Nu gaan we lekker slapen en we zullen de dekens eindelijk nodig hebben J